Sko egentle ha skreve dette på fredag, men eg kom ikkje så langt. Då eg kom på fredag va d någe kjempe trist så møtte meg. Som vanligt satt eg der å venta på at timen sko begynna, snakkte me folk å fe. Plutseligt så hørre eg at ei i klassen sitte bag å grine. Eg tenkte å nei, kæ nå så he skjedd. Forrige vega fekk eg hørra om ei så hadde hjernesvulst. Hu e bestevenninnå t hu i klassen min. Itte kvert fekk me veda at hu hadde dødd. Eg kjente ein merkelige følelse så rant igjønå heile kroppen min. D va så vondt å se hu i klassen min. Eg såg kor vondt hu hadde d.

Ittekvert så begynte klassen t hu så hadde dødd å gå forbi klasserommet utforbi. D gjekk å grein. Eg klarte ikkje konsentrera mg i d heila tatt i di timane. Tankane mine va ein heilt aen plass. D e så vondt å se menneske så lide å he d vondt. itte timane så møttes heile skulen nere i kantinå for å ha ei minnestond. D va folk så grein øve alt. Vanligvis e d liv å leven å latter så fulle kantinå. Då va d ro udenom grining å hulking. Triste fjes øvealt. D gjekk inn på alle , sjøl di så ikkje kjende na elle så visste kem hu va. Vise rektor sa någen fine ord om na å leste et dikt. Hadde di spelt musikk så hadde eg ikkje klart å holda gråten inne. Eg hadde tårene i auene. itte på va der et rom der di så ville snakka me prest konne gå. Di andre konne gå heim. D blei ikkje mer undervisning den dagen. Nå hadde eg faktisk ikkje lyst å gå heim. Eg sko ønske at dette ikkje hadde skjedd. at skuledagen konne vær heilt normale. At alt va som normalt.

I dag hadde di satt opp et bord me bilde, lys å blomste. Eg hb at alle vil vær me å minnas Tuva Bråstein Kolstø så døde bare 18 år gammale. Gjerna me 1 minutts stillhet!!